Την Κυριακή έχουμε γάμο, του Γιάννη Ξανθούλη
Διασκευή/δραματοποίηση: «Αυτή και Αυτοί» & Σπύρος Κορώνης
Σκηνοθεσία: Ανδρέας Ψύλλιας
Ίδρυμα Κακογιάννη (υπόγειο)
Αν θέλετε να παρακολουθήσετε μια ομάδα νέων ηθοποιών να υποδύεται καμιά τριανταριά ρόλους με άριστη τεχνική, καταπληκτικές φωνές, άψογο συντονισμό μεταξύ τους και σε αρμονία με τη ζωντανή μουσική, αν θέλετε να περάσουν από μπροστά σας ολοζώντανες οι σελίδες του Γιάννη Ξανθούλη, αν επιθυμείτε να παρακολουθήσετε μια παράσταση με ευρηματική εναλλαγή ρόλων που όχι μόνο δεν κουράζει, αλλά είναι τόσο απολαυστική που αδημονείς για την επόμενη, αν θέλετε να δείτε μεράκι, κόπο και ψυχή πάνω στη σκηνή, μη χάσετε αυτή την παράσταση.
Ο πρωταγωνιστής (Σπύρος Αναστασίνης) είναι ο μικρός Ιορδάνης, δίπλα του πάντα η μητέρα, μια μητέρα όμως που δεν έχει πάψει να φοράει μαύρα και να ψάχνει τον χαμένο σύζυγό της. Ταξιδεύουν στην επαρχία για τα μπάνια του μικρού, όπου βρίσκεται όλη η οικογένεια του πατέρα, με τα χούγια, τον αυθορμητισμό, τα κόμπλεξ και αυτή την αποπνικτική ζεστασιά της μικρής κοινωνίας και μεγάλης οικογένειας. Εκεί θα γίνει κι ένας γάμος, θα είναι η μέρα Κυριακή, θα είναι η πιο ωραία μέρα για τον μικρό πρωτευουσιάνο κουμπάρο γιατί "όλοι θα είναι χαρούμενοι και όλοι θα με αγαπάνε". Όμως η γιορτή κρύβει "νάρκη" και η εικόνα του ιδεατού πατέρα θα σβηστεί οριστικά από την καρδιά του παιδιού.
Ο κάθε χαρακτήρας ανάγλυφος ενσαρκώνεται αριστοτεχνικά από όλους τους υπολοιπους ηθοποιούς (Τερέζα Καζιτόρη, Ηρώ Κοκκίνου, Πάνος Μαλικούρτης, Γεωργία Σωτηριανάκου, Τάσος Χαλάς, Ανδρέας Ψύλλιας) χωρίς να προκαλεί σύγχυση στον θεατή. Οι κωμικές σκηνές εναλλάσσονται με τις δραματικές, η ζωντανή μουσική της Ελένης Αληφραγκή πλαισιώνει την κίνηση και οι φωτισμοί του Γιάννη Καραλιά συντονίζονται με τη διάθεση της κάθε σκηνής. Τα ιδιαίτερα κοστούμια της Αλεξάνδρας Μπαρή και ο τρόπος που μπαινοβγαίνουν οι ηθοποιοί στους ρόλους διά αυτών είναι πραγματικά ευρηματικός.
Νομίζω πως ο Ανδρέας Ψύλλιας διάλεξε τον δύσκολο δρόμο, αφήνοντας έξω τη διήγηση, μετατρέποντας όλο το βιβλίο σε δράση, μην επιτρέποντας στον θεατή να «ξεκουραστεί», χρησιμοποιώντας ελάχιστα μέσα αλλά με έναν τρόπο πραγματικά δημιουργικό. Ρίσκαρε και κέρδισε έχοντας μαζί του μία εκπληκτική ομάδα ηθοποιών που πραγματικά «ζωγράφισαν» πάνω στη σκηνή.
