top of page

«Λεωφορείο ο πόθος», όταν ο ρεαλισμός ακτινοβολεί μαγεία

Εικόνα συγγραφέα: Μαίρη ΜαρκογιαννάκηΜαίρη Μαρκογιαννάκη

Ποιος είπε πως ο ρεαλισμός δεν μπορεί να ακτινοβολεί μαγεία; Ποιος είπε πως η μαγεία δεν μπορεί να ενέχει τον σπόρο του ρεαλισμού;

 

Έχουν περάσει πολλές μέρες από τότε που παρακολούθησα την παράσταση του Δημήτρη Καραντζά κι ακόμη τη σκέφτομαι. Δεν έχω ερωτηματικά. Ξέρω τι είδα, έχει αφήσει το αποτύπωμά της μέσα μου.

Σαφώς και πρόκειται για ένα από τα πιο εμβληματικά έργα της παγκόσμιας δραματουργίας. Το έργο «Λεωφορείο ο πόθος» του Τενεσί Ουίλιαμς γραμμένο 80 χρόνια πριν, σε τίποτα δεν φανερώνει την ηλικία του. Είναι σύγχρονο, επίκαιρο και μας αφορά σε όλες του τις πτυχές.

 

Από την πρώτη στιγμή που εισέρχεται ο θεατής στην αίθουσα τον προκαταλαμβάνει η «στενοχωρία» του σκηνικού. Ο στενός χώρος που δημιούργησε η Μαρία Πανουργιά αναπόφευκτα οδηγεί στη στενοχώρια. Οι ήρωες ασφυκτιούν, οι ηθοποιοί δυσκολεύονται να κινηθούν. Καταπίεση. Μιζέρια. Έλλειψη ιδιωτικότητας. 

Στον στενό αυτό χώρο εισέρχεται η Αλεξία Καλτσίκη ως Μπλανς Ντιμπουά. Και δίνει το στίγμα. Η φωνή της τρέμει, το χέρι της μετέωρο, εντελώς χαμένη, ψάχνει την αδερφή της, ψάχνει άνθρωπο. Η Μπλανς με τον αέρα της μορφωμένης, εκλεπτυσμένης, πρώην πλούσιας νυν ξεπεσμένης, έρχεται για να μείνει λίγες μέρες στην αδερφή της, Στέλλα, και τον γαμπρό της Στάνλεϊ Κοβάλσκι. Πώς θα είναι η συμβίωση αυτού του τριγώνου όταν ο χώρος στενεύει; Όταν τα όρια καταρρίπτονται; Όταν ο αληθινός εαυτός φανερώνεται;

 

Η Αλεξία Καλτσίκη ως Μπλανς μας συνεπαίρνει με το βάθος και την ευρύτητα των συναισθημάτων που φέρει στον ρόλο της. Άλλοτε τραγική, άλλοτε υστερική, κάποια φορά ερωτική, άλλες δεικτική, μα σίγουρα ρομαντική, είναι το δυναμικό περίβλημα που προστατεύει έναν εξαιρετικά εύθραυστο πυρήνα. Κι αν στην αρχή μας φανεί κάπως υπερβολική, κάπως παράταιρη…είναι. Θα την κατανοήσουμε μετέπειτα, όταν αρχίσει και πέφτει σιγά σιγά το φως στο παρελθόν της, τότε θα τη νιώσουμε.

Ο Άρης Μπαλής ως Στάνλει Κοβάλσκι, δεν είναι ο «μάτσο» άντρας που ίσως έχουμε συνηθίσει σε ρόλο κακοποιητή. Δεν έχει εξαρχής το στήσιμο, διαφαίνονται όμως αρκετά νωρίς οι τρόποι. Με το στίγμα του ξένου, του μετανάστη, με χαρακτηριστική τη φράση να ηχεί «Δεν είμαι Πολωνέζος, είμαι Πολωνός» και με μια Μπλανς να τον μειώνει, ο Τένεσι Ουίλιαμς δεν τον δικαιολογεί, δίνει όμως την αφορμή που χρειάζεται η βίαιη συμπεριφορά για να πυροδοτηθεί. Το βλέμμα του Άρη Μπαλή τα τελευταία λεπτά της παράστασης -παρότι καθόμουν στην τελευταία σειρά της αίθουσας- ήταν τόσο διαπεραστικό που ακόμη με στοιχειώνει.

 

Η Δήμητρα Βλαγκοπούλου ως Στέλλα στην παράσταση αυτή μεταμορφώνεται σε μια γυναίκα που εθελοτυφλεί. Σε μια άβουλη γυναίκα που άγεται και φέρεται πρωτίστως από τον πόθο. Σαρκικό πόθο που την τυφλώνει μην αναγνωρίζοντας μπροστά της τον κίνδυνο. Η σκηνή του σεξ αποτυπώνει με ενάργεια τον ζωώδη πόθο που αψηφά ένα άλλο ζωώδες ένστικτο: της κυριαρχίας του δυνατοτέρου. Γιατί τελικά αυτό ήταν η πράξη του Κοβάλσκι, μια πράξη επίδειξης δύναμης στον πιο αδύναμο. Το έκανε γιατί μπορούσε. Και το έκανε όταν ο «εχθρός» ήταν παροπλισμένος.

Το έργο είναι δυστυχώς επίκαιρο. Οι Κοβάλσκηδες κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Αρκεί μία Μπλανς να θίξει τον ανδρικό τους εγωισμό για να ξυπνήσει το κτήνος, να βρουν χώρο και δικαιολογία. Και οι Στέλλες να παραμένουν άπραγες στο περιθώριο συγχωρώντας αυτά που θεωρούν τυχαία παραπτώματα, αγνοώντας το ότι όταν το κτήνος πεινάει δεν ξέρουμε μέχρι πού θα φτάσει για να κορεστεί η ανάγκη του.

 

Πέρα από μια άρτια καθόλα παράσταση, πέρα από τη συγκίνηση που μας προκάλεσε, νομίζω πως η επιτυχία του Δημήτρη Καραντζά είναι στο ότι ανήγαγε το τρίγωνο Κοβάλσκι-Μπλανς-Στέλλα, στο τρίγωνο κακοποίηση-ψυχική ασθένεια- ανοχή. Κι αυτό από μόνο του δίνει μια άλλη διάσταση στην ψυχική ευαισθησία κι ασθένεια. Το ιδιαίτερο τέλος που έδωσε αποτελεί ένα εικαστικό πάντρεμα της «μαγείας» που επιζητά η Μπλας σε όλη της ζωή έναντι του «ρεαλισμού», της ωμής πραγματικότητας, η οποία τελικά την απορροφά.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς

Σκηνικό: Μαρία Πανουργιά

Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη

Κίνηση: Τάσος Καραχάλιος

Moυσική: Γιώργος Ραμαντάνης

Φωτισμοί: Δημήτρης Κασιμάτης

Βοηθός σκηνοθέτη: Παναγιώτης Γκιζώτης

 Βοηθοί σκηνογράφου: Σοφία Θεοδωράκη,  Μαρία Σταθοπούλου 

Artwork, Φωτογραφίες & Video: Γκέλυ Καλαμπάκα

Δημόσιες Σχέσεις & Επικοινωνία: Όλγα Παυλάτου

Social Media: Renegade Media

Παραγωγή: Θεατρικές Επιχειρήσεις Τάγαρη


ΔΙΑΝΟΜΗ

Μπλανς Ντιμπουά: Αλεξία Καλτσίκη

Στάνλεϊ Κοβάλσκι: Άρης Μπαλής

Στέλλα Κοβάλσκι: Δήμητρα Βλαγκοπούλου

Μιτς: Βασίλης Μαγουλιώτης / Γιώργος Ζυγούρης

Στιβ: Γιάννης Κόραβος

Ευνίκη: Ιωάννα Ραμπαούνη

 

Σχετικές αναρτήσεις

Εμφάνιση όλων

Γραφτείτε στο newsletters μας για να μαθαίνετε πρώτοι τα νέα μας!

Ευχαριστούμε!

@2023 Created by ZwEnaDrama team

  • Instagram
  • Facebook
bottom of page