Την Κυριακή έχουμε γάμο
Δραματοποιημένο μυθιστόρημα του Γιάννη Ξανθούλη
Ομάδα “Αυτή κι αυτοί”
Σκηνοθεσία: Ανδρέας Ψύλλιας
Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
Την προηγούμενη εβδομάδα είδα μια από τις πιο όμορφες παραστάσεις που έχω δει ποτέ. Μια μοντέρνα παράσταση, με όλες τις θετικές σημασίες της φράσης, με ωραία υποκριτική, ζωντάνια και ταλέντο. Και υπέροχες φωνές, που γέμιζαν το υπόγειο του ΙΜΚ.
Αν και δεν έχω διαβάσει το μυθιστόρημα, η δραματοποίηση της ομάδας Αυτή κι Αυτοί και του Σπύρου Κορώνη μου θύμισε σε όλη την διάρκεια του έργου το ύφος του Γιάννη Ξανθούλη. Οι χαρακτήρες του έργου ήταν ρεαλιστικοί, δεν ωραιοποιήθηκαν. Είδαμε τις καλές και τις σκοτεινές τους στιγμές, τα κουσούρια τους και τις αδυναμίες τους.
Λάτρεψα την μοντέρνα και ευρηματική σκηνοθεσία του Ανδρέα Ψύλλια, ειδικά στο πώς διαχειρίστηκε τον χώρο με θεατές σε 3 μέτωπα και τις μεταβάσεις μεταξύ παρόντος και παρελθόντος.
Την παράσταση όμως έκλεψε η εκπληκτική ιδέα για τα κοστούμια, που ήταν πλήρως στο πνεύμα του έργου, πανέμορφη εικαστικά και βοήθησε στο να κρατηθεί ψηλά ο ρυθμός της παράστασης. Δεν θα πω περισσότερα, γιατί πρέπει να την δείτε.
Η πρωτότυπη μουσική που έγραψε η Ελένη Αληφραγκή (η οποία έχει και υπέροχη φωνή) πλαισίωνε ιδανικά τους ηθοποιούς. Δημιούργησε το κλίμα του έργου, άλλοτε γλυκό, άλλοτε νοσταλγικό, άλλοτε σκοτεινό, χωρίς υπερβολές. Ήταν απόλυτα εναρμονισμένη με την σκηνική δράση και δεν καπέλωσε ποτέ τους ηθοποιούς. Αντιθέτως, τους έδωσε την βάση για να επιδείξουν τα δικά τους πολύπλευρα ταλέντα.
Σας συστήνω ανεπιφύλακτα να το δείτε.
