Κείμενο: Θανάσης Τριαρίδης
Σκηνοθεσία: Νίκος Μαρνάς - Γιώργος Γκιόκας
Θέατρο «Studio Μαυρομιχάλη»
Υπάρχουν παραστάσεις που σε κερδίζουν από την πρώτη στιγμή, πριν καν ξεκινήσουν. Μια τέτοια παράσταση είναι και το “Να ξέρετε πως αυτό που ακούτε είναι σφύριγμα τρένου” του Θανάση Τριαρίδη στο Studio Μαυρομιχάλη.
Η ρυθμική κίνηση του Γιώργου Γκιόκα πάνω στο γραφείο μέχρι να κάτσουν οι θεατές με μαγνήτισε. Στους ώμους του Νίκου Στεργιώτη είδα κατευθείαν το βάρος των τριανταπέντε ετών δουλειάς στο ίδιο ανήλιαγο γραφείο. Για τον Νίκο Μαρνά ήταν αδύνατον να καταλάβω αν είναι άνθρωπος ή μηχανή. Όσο πιο έντονα χαμογελούσε ο Λεωνίδας Μπακάλης, τόσο περισσότερο ανατρίχιαζα.
Η πολύ καθαρή και στα όρια του γκροτέσκου υποκριτική ταίριαξε απόλυτα με το κείμενο του Θανάση Τριαρίδη. Από τις πρώτες ατάκες σου “τραβάει το χαλί κάτω από τα πόδια” και σιγά σιγά σε μεταφέρει στο δικό του, δυστοπικό μέλλον. Μόνο που το μέλλον του έργου είναι πολύ πιο κοντά στο δικό μας παρόν από ό,τι θα θέλαμε.
Το έργο γράφτηκε πριν το ναυάγιο στην Πύλο (επηρεασμένο σίγουρα από την γενικότερη στάση του Ελληνικού κράτους απέναντι στους μετανάστες). Τα γεγονότα του έργου ήταν σκόπιμα υπερβολικά, για να αναδείξουν τις επικίνδυνες πολιτικές και πού μπορούν να οδηγήσουν. Πριν προλάβει όμως καν να εκδοθεί, η πραγματικότητα έφτασε και ξεπέρασε την φαντασία του Τριαρίδη. Το τρομερά ανησυχητικό είναι ότι η κοινωνία μας είναι ήδη αυτή που περιγράφει ο Τριαρίδης, κρίνοντας από την αντίδρασή μας στα πραγματικά γεγονότα.
Θα σταθώ σε δύο προβληματισμούς που προκύπτουν από το έργο. Ο πρώτος, που είναι κι ο πυρήνας του, είναι το τι αντίκτυπο έχει στην ανθρώπινη προσωπικότητα η διαστρέβλωση της πραγματικότητας από αυτούς που έχουν τα μέσα να το κάνουν. Πώς επηρεάζεται όποιος ξέρει την αλήθεια;
Ο δεύτερος είναι το μέγεθος της χειραγώγησης (ή ακόμα καλύτερα, του “προγραμματισμού”) των ανθρώπων που γνωρίζουν μόνο την παραχαραγμένη ιστορία. Μπορεί άραγε κανείς να αντιληφθεί ότι του έχουν κάνει πλύση εγκεφάλου;
Και τους δύο προβληματισμούς μας τους μετέφεραν ατόφιους οι συντελεστές της παράστασης. Ίσως με λίγη παραπάνω νεανική ορμή από όσο θα χρειαζόταν σε κάποια σημεία, που εμένα όμως δεν με ενόχλησε.
Στα μπόνους της παράστασης είναι η συζήτηση με τους ηθοποιούς, τον συγγραφέα και τους καλεσμένους του μετά το τέλος της. Εμείς πετύχαμε τον Πέτρο Κωνσταντίνου, συντονιστή της ΚΕΕΡΦΑ (Κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή), ο οποίος μας περιέγραψε με συγκλονιστικές λεπτομέρειες τι συνέβη στην Πύλο (και όχι μόνο), αποδεικνύοντας πέρα από κάθε αμφιβολία ότι το μέλλον του έργου είναι ήδη εδώ.
Αν τα γεγονότα της σύγχρονης καθημερινότητας δεν σας αφήνουν ανεπηρέαστους, αυτή είναι μια παράσταση που πρέπει να δείτε.
Ταυτότητα παράστασης
Συντελεστές
Κείμενο: Θανάσης Τριαρίδης
Σκηνοθεσία: Νίκος Μαρνάς - Γιώργος Γκιόκας
Σκηνικά - Κοστούμια: Ηρώ Παρδαβέλλα
Μουσική: Οδυσσέας Τσούβαλης
Σχεδιασμός φωτισμού: Κατερίνα Μαρία Σαλταούρα
Φωτογραφίες - video: Φίλιππος Μέμος
Παίζουν οι ηθοποιοί: Γιώργος Γκιόκας, Νίκος Μαρνάς, Λεωνίδας Μπακάλης, Νίκος
Στεργιώτης
Επικοινωνία: Γιώτα Δημητριάδη
Παραγωγή: SPEAK ART PRODUCTIONS AMKE